شاهینی در لانه عقاب های توریـن! / دمیرال کیست؟
 |
دمیرال برای طرفداران یووه نا آشناست. جستجوهای اینترنتی كمتر اطلاعات مفیدی از او می‌دهد و بعید است كسی جز طرفداران ساسوئولو به بازی‌های او در نیمه فصل دومِ گذشته با دقت نگاه كرده باشد. با این حال بسیاری از كارشناسان او را به شدت آینده‌دار می‌دانند و خرید جدید یووه را مدافعی مستعد معرفی می‌كنند.
در کنار هاکان چالهان اوغلو (میلان) ، چنگیز اوندر (رم) و صالح اوکان (امپولی) ترکیه‌ای‌های رقابت‌های سری A به حساب می‌آید. در لیگی که در گذشته نه‌چندان دور اومیت داوالا (میلان) ، امره بلوز اوغلو (اینتر) ، هاکان شوکور (تورینو، پارما و اینتر) و... خوش درخشیدند، مریح دمیرال به تورین آمده تا نخستین بازیکن ترکیه‌ای در تاریخ باشگاه یوونتوس لقب بگیرد.
روبرتو د‌ِزربی سرمربی ساسوئولو دمیرال را اینگونه توصیف می‌کند:
یک فوتبالیست کامل؛ فنی، سریع و البته با شخصیت. او فقط 21 ساله دارد و آینده‌ای بسیار پر امید پیش‌روی اوست.
از دمیرلِ نوجوان در آکادمی فوتبال فنرباغچه تا روزی که در 19 سالگی به پرتغال و تیم B اسپورتینگ لیسبون رهسپار شد؛ همه روی فیزیک قدرتمند او به عنوان مدافعی آینده‌دار حساب می‌کردند اما خوش‌بین‌ترینشان نیز حدس نمی‌زد او در کمتر از دو سالِ بعد به تیمی بپیوندد که به داشتن قدرتمندترین مدافعان فوتبال در جهان شهره است. اما این یك خواب نیست؛ دمیرال اینك در آشیانه بهترین عقاب‌های دفاعیِ اروپاست؛ هرچند او هنوز مثل يك شاهين تيزچنگ اما جوان، تشنه شكار و پرواز بر فراز قلعه بانوی‌پیر است اما زیستن در كنار بزرگان، او را در مسیری كه بباید، قرار خواهد داد.
روز یکشنبه پنجم اسفند روزی بزرگ در کارنامه ورزشی مریح دمیرال به حساب می‌آید؛ روزی که او در مقابل اسپال نخستین حضورش در ترکیب ساسوئولو را تجربه کرد؛ تجربه‌ای که آنقدر بر جان خط دفاعی سیاه و سبزها چسبید که او تا آخرین بازی این تیم در فصل 2018‐2019، با شماره 3 در قلب دفاعی باشگاه 98 ساله ساسوئولو جا خوش كرد.
فابیو پاراتیچی حتی پیش از پیوستن مریح دمیرال به ساسوئولو نیز او را زیر نظر داشت؛ همان روزهایی که مدافع 192 سانتی‌متری آلانیا اسپور در سوپر لیگ ترکیه در حال درخشش بود و فیلم‌های او به دست پاراتیچی رسید. او از جوزپه ماروتا خواست تا او نیز دقایقی از هنرنمایی این بازیکن جوان را که استعداد یاب‌های یووه کشف کرده بودند تماشا کند و نظرش را بگوید. نظری كه به‌په شاید فرصتی برای ارائه‌اش پیدا نكرد.
خبرنگار Gazzetta می‌گوید: بعد از قهرمانی یووه، وقتی با پاراتیچی در میلان در رستورانی قرار ملاقات داشتم، دفترچه معروف او را روی میز كنار موبایلش دیدم. در خلال صحبت وقتی در حال ورق زدن بود در صفحه‌ای متوقف شد که چند نام در آن نوشته شده بود. با همان تیزچنگی چشم‌های یک خبرنگار اسامی را مرور کردم: کیه‌زا، زانیولو، میلینکوویچ ساویچ، رومه‌رو و بازیکنی که نمی‌شناختم: دمیرال از ساسوئولو! اما روزی که چِک ویژه باشگاه یوونتوس به مبلغ 18 میلیون یورو روی میز کارلو روسی در دفتر باشگاه ساسوئولو در شهر مودنا گذاشته شد، هیچکس به اندازه فابیو پاراتیچی نسبت به کاری که انجام می‌داد مطمئن نبود؛ نه مدیر ساسوئولو و نه حتی دمیرال!
در خانه (ترکیه) سبک بازی او را با کوستاس مانولاسِ یونانی و نمانیا ویدیچِ صربستانی مقایسه می‌کنند هرچند بیش از این دو مدافع سرشناس، دمیرال به رافائل وارانِ فرانسوی شباهت‌های زیادی دارد. او را باید جزو آن دسته از مدافعانی دانست که به حضور در محوطه جریمه حریفان علاقه فراوانی دارند.
دمیرال که همزمان با درخشش در فوتبال ترکیه و ایتالیا بالاخره موفق به حضور در تیم ملی کشورش نیز شده، در درگیری‌های تن به تن بسیار سخت‌کوش است؛ هرچند در کورس گذاشتن با مهاجمان و هافبک‌های پیش‌تاخته حریف در ضدحملات، سرعت قابل توجهی ندارد. با این همه، جدال با دمیرال در نبردهای هوایی، اغلب برنده‌ای جز او نخواهد داشت.
به نظر می‌رسد موضع طرفداران یووه در مورد او مشخص باشد: دمیرال بسیار جوان است و هنوز آمادگی لازم برای قرار گرفتن در ترکیب این تیم و حضور در برابر تیم‌های بزرگ را ندارد؛ آنهم در شرایطی که یک دنیه‌له روگانی منتظر و مورد تأیید ساری به همراه ستاره‌ای هلندی به نام ماتیاس ده‌لیخت را نیز به عنوان رقیب در کنار خود می‌بیند.
اما اگر ساری نیز همانند پاراتیچی به او اعتماد داشته باشد و فضای مورد نیاز برای درخششِ بیشتر را در اختیارش قرار دهد او می‌تواند امیدوار باشد برای یووه در سه رقابتی که در ایتالیا و اروپا در پیش دارد، ارزش‌هایش را به همه نشان دهد، در غیر اینصورت برای کسب تجربه بیشتر باید عازم باشگاهی که بانوی‌پیر برای او در نظر می‌گیرد، شود.
